مرد بی زبان

مرد بی زبان در پشت جلد این کتاب می‌خوانیم:«اگر روزی بیدار شویم و بفهمیم هیچ به یاد نمی‌آوریم، چه می‌کنیم؟ نه خود را بشناسیم، نه اطرافیان؛ نه مکان را بشناسیم، نه سرزمینی که در آن به سر می‌بریم؛ حتی زبان‌مان را به یاد نیاوریم، نتوانیم حرف بزنیم. در آن صورت، با فراموشی، با فقدان چه می‌کنیم؟ هویت‌مان چه می‌شود؟ از کجا به هستی خود معنا می‌بخشیم؟ به ارتباط، به فرهنگ، به ماهیت چه‌گونه می‌رسیم؟ دیه‌گو مارانی، رمان‌نویس، مترجم و مقاله‌نویس ایتالیایی در سال 1959 در «فرارا» به دنیا آمد و تابه‌حال هشت رمان به چاپ رسانده است که معروف‌ترین آن‌ها همین «مرد بی زبان» (دستور زبان فنلاندی) بوده که به چندین زبان ترجمه شده و جایزه ادبی «گرینتزانه کاوور» را نیز نصیب او کرده است. از رمان‌های دیگر او می‌توان به ماجراهای بازرس کابیلو، مترجم و آخرین ووستاک اشاره کرد. آخرین رمانش، تا به امروز، با عنوان «سگ خدا» در سال 2012 به چاپ رسید.» این رمان از 8 بخش اصلی با نام‌های «فهرست»، «مقدمه مترجم»، «سخن اول»، «بازگشت به هلسینکی»، «دستور زبان تازه‌ی فنلاندی»، «درخت خاطرات خوش»، «پیشگویی پایان» و «سخن آخر» تشکیل شده است