کتاب گناه شناسی دو باغ را کنار هم در نظر بگیرید که از نظر آب و هوا و نوع گیاهان و درختان یکسانند. باغبان یکی از آنها به آفات و آسیب هایی که باغ را تهدید می کند توجه دارد، قهرا آن باغ از طراوت و شادابی و میوه و گل و شکوفه برخوردار است ، ولی باغبان دیگر به آفات و آسیب ها یا توّجه ندارد و یا بی خبر است ، در نتیجه باغی پژمرده و میوه هایی کرم خورده خواهد داشت . انسان نیز چنین است ، که اگر توجه به آفات روحی و جسمی خود نکند، عنصری وازده و خطرناک خواهد شد، ولی اگر با توجه و دقت مراقب خود باشد، فردی وارسته و شایسته خواهد گردید. آفات و آسیب ها در مورد انسان ، همان عیوب و گناهان است که تمام انبیا و کتاب های آسمانی ، بشر را از آلودگی به آن ، بر حذر داشته اند، و با هشدارها و تاکیدات خود انسان ها را به پاکی و اجتناب از گناه ، دعوت نموده اند. امیرمؤ منان علی علیه السلام در سخنی می فرمایند: آفَةُ النَّفسِ اَلوَلَه بالدّنیا(1) آفت روحِ (پاک ) انسان ، حرص و دلبستگی به دنیا است .