بی شک، رضا امیرخانی جزئی از هویت ادبی انقلاب اسلامی است. سوزن پرگار این نویسنده پرکار، مرکزیتی به نام اندیشه و دغدغه دارد؛ اندیشه ای دغدغه مند و دغدغه ای اندیشه ورز. او باری به هرجهت سیاه کاری نمی کند. آنجا که احساس می کند باید عزیمت کند، راهی کابلستان می شود، هم سفر ارمیا، ته غرب را درمی آورد، هم قدم «ره بر» می شود و آن گاه که دیده هایش را ارزشمند یافت، قلم به دست می گیرد و دعوت می کند با او و تجربه های خواندنی اش همراه شویم. او از اخلاق می گوید، موعظه می کند، دین را مقدس می شمارد، انسانیت را می ستاید و همه اینها را نه در متنی علمی و تخصصی که در میان سطور رمان ها، سفرنامه ها و مقالاتش، آرام و دلنشین پیشکش خواننده اش می کند. در کنار نقد نویسندگان دگراندیش و آنهایی که با گفتمان انقلاب زاویه دارند، یکی از مهم ترین سیاست ها با رویکرد ایجابی، ارائه نمونه مناسب به مخاطب است تا با برجسته سازی نمونه موفق و تشریح لایه های فکری نویسنده، دلایل توفیق و تأیید او آشکار شود و هم پیشگانش از او الگوبرداری کنند. هدف این مجموعه نیز، در قالب میزگرد، گام برداشتن در این مسیر دشوار و دراز است. پس از بررسی ویژگی های شخصیتی و سبک عمومی نثر امیرخانی، از میان همه آنچه درباره رضا و قلمش گفته یا نوشته اند، بررسی دو مؤلفه، بیش از همه، در میان تک تک واژگان و آثار وی، ضروری به نظر می رسد: اول اینکه تجربه نگاری در آثار او چه جایگاه و رنگ و بویی دارد و دوم اینکه امیرخانی به مقوله سنت و مدرنیته با چه عینکی می نگرد و اساساً رابطه میان این دو را از چه جنسی می داند. این کتاب، حاصل نشست های تخصصی صاحب نظران ادبیات اندیشه همچون احمد شاکری، مرحوم حسین عمید، مجید پورولی کلشتری، محمد قاسمی پور، حامد صلاحی، مهدی بوستانی، علیرضا سمیعی، علیرضا فتاح، محمدرضا صادقی، حامد تقی زاده، مرتضی کاردر، سیاوش ایمانی، میثم امیری، محمدقائم خانی، محمد گل رونیا، فردین آرش، رسول پیره و مرضیه آتشی پور است.