بررسی تطبیقی نظام‌های انتخاباتی وجود فرایندهای رأی‌دهی و انتخاب افراد جهت مناصب مختلف از عالی‌ترین منصب اجرایی گرفته تا معتمدان محلی، یکی از شاخصه‌های مهم یک نظام دموکراتیک و جامعه‌ای سالم است. درحقیقت، «انتخابات» یکی از مؤثرترین سازوکارهای موجود جهت تسهیل گردش نخبگان، راهبری جامعه توسط افرادی که با اقبال بیشتر جامعه روبه‌رویند، حذف امکان دیکتاتوری و استبداد در طبقه حاکم و همچنین ارتقای حس تعیین سرنوشت در جامعه می‌باشد. بااین‌وجود، آنچه به نسبت نفس انتخابات، اهمیتی بیشتر دارد، بی‌عیب و نقص بودن سازوکار انتخابات است. این سازوکار که از مرحله اتخاذ تصمیم به برگزاری، شرایط نامزدها و شیوة تبلیغات تا انجام انتخابات، رسیدگی به شکایات و نهایی‌سازی این فرایند را دربرمی‌گیرد، به‌اندازه‌ای گسترده و نیازمند عملکرد صحیح و کامل است که کوچک‌ترین نقص یا انحرافی در هریک از مراحل، قابلیت به‌زیر سؤال بردن کلیت انتخابات را خواهد داشت. باتوجه به این حساسیت و با درنظر گرفتن ارزش واقعی اینگونه پژوهش‌ها برای بهبود و ارتقای نظام انتخاباتی جمهوری اسلامی کتاب حاضر تلاش نموده تا ضمن توصیف و تبیین پنج نظام انتخاباتی مدل در جهان (ایالات متحده، فرانسه، هند، ترکیه و مالزی) به بررسی نقاط قوت و ضعف هریک پرداخته، در یک نگاه تطبیقی، سازوکار انتخاباتی در جمهوری اسلامی ایران را با آنها مقایسه نموده، از نگاهی آسیب‌شناسانه و تا حد امکان علمی، پیشنهاداتی را جهت تغییر و بهبود لازم در نظام انتخاباتی موجود در ایران ارائه نماید. شایان ذکر است تحقیق حاضر به‌هیچ‌وجه درپی‌ آن نیست که به‌عنوان محرک یا مشوقی برای تغییر بنیادین و همه‌جانبه نظام انتخاباتی موجود محسوب شود، بلکه درپی آن است تا با بهره‌گیری از نگاهی مقایسه‌ای، و در چهارچوب قانون اساسی، راه را برای بازسازی یا بهسازی بخش‌هایی از نظام موجود انتخاباتی در کشور که گمان می‌رود درصورت اصلاح به کارکرد بهینه نظام کمک کند، هموار سازد. به‌نظر می‌رسد که اصلاح نواقص نظام موجود، بهتر و کم‌هزینه‌تر از طراحی و پذیرش یک نظام جدید با مشکلات و محدودیت‌های خاص خود است.