کتاب سلسله مباحث جریان شناسی سلفی معاصر 6 : جماعة التبلیغ با توجه به تحولات منطقه و رشد و گسترش سلفیگری و جریانهای تکفیری، موسسه مطالعات بنیان دینی با هدف ارائه تحقیقات کاربردی و راهبردی، طرح کتابچههای مختصر و علمی در زمینه سلفیگری را به موسسه دارالاعلام پیشنهاد داد. مؤسسه دارالإعلام لمدرسة اهلالبیت:، با اشراف حضرت آیتالله العظمی مکارم شیرازی - دام ظله الوارف- با هدف سلفیپژوهی و وهابیتشناسی و نقد آرا و افکار آنها، در سال 1389 تأسیس شد و با برگزاری دورۀ آموزشی - پژوهشی جریانشناسی سلفیگری و نقد وهابیت، به تربیت محقق در این زمینه پرداخت. در کنار تربیت متخصص، انتشار فصلنامه سراج منیر (مجلۀ تخصصی نقد وهابیت) از مهمترین اقدامات مؤسسه است که تاکنون، هفده شماره از آن انتشار یافته و مورد استقبال مراجع، استادان و محققان قرار گرفته است. راهاندازی سایت وهابیتشناسی، انتشار آثاری در تبیین و نقد افکار سلفیه و ایجاد کتابخانۀ تخصصی، از دیگر فعالیتهای این مؤسسه است. در این زمینه، کمبود پژوهشهای متقن، علمی و مختصر در شناخت و تحلیل جریانهای سلفی معاصر وجود دارد؛ در حالی که اطلاع از وضعیت فعلی این جریانها و ربط و نسبت آنها با دیگر گروهها و مذاهب گوناگون، از احتیاجات مبرم مراکز علمی و فرهنگی کشور است؛ به همین علت، مؤسسه دارالإعلام که مؤسسهای تخصصی و حوزوی است و از استادان مجرب و پژوهشگران متخصص در زمینۀ سلفیپژوهی و نقد وهابیت برخوردار است، طرح موسسه مطالعات بنیان دینی را پذیرفت و مقرر گردید که به صورت مشترک این کتابچهها انتشار یابد. این دو موسسه وظیفۀ خود میدانند که خلأ این پژوهشها را پر کنند و در این زمینه، یاریگر مؤسسات و مراکز فرهنگی و علمی کشور باشند. با توجه به مطالب بیانشده، مؤسسه طرح کتابچههای پالتویی را در زمینۀ شناخت و تحلیل جریانهای سلفی و تکفیری معاصر، در دستور کار قرار داد و با یاری گرفتن از استادان و پژوهشگران خود و موسسه مطالعات بنیان دینی، به انتشار چهارده کتابچه در معرفی و تحلیل جریانهای سلفی معاصر اقدام کرد. چهارده موضوع مورد تحقیق در زمینۀ جریانشناسی سلفیگری معاصر عبارتند از: ۱. تاریخ تفکر سلفیگری؛ ۲. ابنتیمیه، مؤسس مکتب سلفیه؛ ۳. وهابیت، تاریخ و افکار؛ ۴. جریان سلفی-زیدی؛ ۵. دیوبندیه؛ ۶. جماعة التبلیغ؛ ۷. سپاه صحابه و لشگر جهنگوی؛ ۸. طالبان؛ ۹. اخوانالمسلمین؛ ۱۰. سلفیۀ جهادی؛ ۱۱. افغانالعرب؛ ۱۲. القاعده؛ ۱۳. داعش؛ ۱۴. تأثیر افراطگری شیعه بر گسترش سلفیگری.