کتاب دو پیشوای ملل حضرت ابراهیم (ع) و حضرت رضا (ع) کتاب "دو پیشوای ملل حضرت ابراهیم(ع) و حضرت رضا(ع)" از جمله کتب بدیعی است که توسط بنیاد بین المللی امام رضا (ع) با همکاری و نظارت پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات به قلم ابوالفضل خوش منش، استادیار دانشگاه تهران در 189 صفحه نگاشته شده است. همان گونه که حضرت ابراهیم حائز نقش جهانی و بین ادیانی است، از میان ائمه (ع) نیز شخصیت امام رضا (ع) را می‌شود با ایشان مقایسه کرد؛ گو اینکه شباهتهای میان این دو شخصیت، فراوان و تأمل‌پذیرند. در واقع، دفتری بزرگ میان ابراهیمِ بین النهرین و شرق و جنوب مدیترانه و شمال آفریقا تا علی بن‌موسای مدینه و مرو در شمال شرق ایران بزرگ گسترده است. اولین کسی که «امام» و پیشوا شد و میان مردم سخن گفت، حضرت ابراهیم است، آخرین امامی که در تاریخ امامت میان مردم حضور عام یافت و خطاب به آنان سخن گفت، امام‌ رضا (ع) است. انسان بزرگی که میان یهود و مسیحی و مسلمان و برخی ادیان دیگر، محترم و عزیز است، حضرت ابراهیم است؛ امامی که با بزرگان یهودی و نصرانی و صابئی و طرف‌داران دیگر نحله های زمان خودش به گفت‌وگو نشسته، امام‌رضاست. اهم موضوعاتی که در این کتاب مورد بررسی قرار گرفته اند و مجال بسط سخن همچنان در آنها وجود دارد، عبارت اند از: شرایط تاریخی و جغرافیایی بعثت حضرت ابراهیم که پس از واقعه توفان نوح در منطقه ای است که گاهواره تمدن‌های بشری شمرده می‌شود؛ سخن دربارة بابل و اهمیت آن در تاریخ دین و فرهنگ بشری؛ سخن دربارة شکل‌گیری اولین طغیان بزرگ سیاسی در تاریخ ادیان و مواجهه و محاجه حضرت ابراهیم با طاغوت زمان خویش. سیره حضرت ابراهیم در سیر بین المللی میان اور، بابل، شام، مصر و حجاز؛ سخن دربارة مأموریت مهم او در انتقال مرکزیت دینی از بابلِ باب الله آباد تا سرزمین خشک و سوزان حجاز که ام القری و حرم امن الهی و خانة خاص خداوند بود و نیز نقش ابراهیم در توسعة آیین عبادی - سیاسی حج و دیگر مناسک مهم دینی و بشری.سخن از ایران و سابقة کهن آن در یکتاخواهی و یگانه گرایی . شایان ذکر است، دو کلمه «پیشوا» و «ملل» در این کتاب، ناظر به موضوع «امامت» ابراهیم و «ملت» و آیین حنیف اوست؛ این هر دو مفهوم که حضرت ابراهیم بنیاد نهاد، پس از او در سیرة پیامبر اکرم و حضرت رضا که موضوع این کتاب است، تجلی کامل یافت.