کتاب فلسفه تحلیلی چیست؟ در کتاب «فلسفهٔ تحلیلی چیست؟» گلوک تلاش کرده است ابعاد و ویژگی‌های متمایزکنندهٔ‌ این گرایش فلسفی را مشخص کند. او رویکردهای مختلف در پاسخ به پرسش فلسفهٔ تحلیلی جیست را بررسی کرده و معتقد است هیج‌کدامشان معیاری مانع و جامع به ما نمی‌دهند. در نهایت، گلوک تلاش می‌کند با ایدهٔ تشابه خانوادگیِ ویتکنشتاین و تلقی تکوینی نیچه، فلسفهٔ تحلیلی را متمایز کند کتاب فلسفه تحلیلی چیست؟ به دلیل شیوهٔ خاصی که نویسنده برای طرح و پیشبرد بحثش انتخاب کرده است، خصلتی بت‌شکنانه دارد. گلوک در طول کتاب جزم‌های جاافتاده‌ای را که در بسیاری از متون و همین طور در بسیاری از دانشکده‌ها به هنگام تدریس بازتولید می‌شوند، نقادی می‌کند و بی‌اعتباری آنها را با معرفی کردن نمونه‌های نقض نشان می‌دهد. از مشهورترین این جزم‌ها که در جامعهٔ فلسفی ایران نیز تثبیت شده‌اند، می‌توان به این موارد اشاره کرد: متافیزیک جایی در فلسفهٔ تحلیلی ندارد، فلاسفهٔ تحلیلی تنها به فلسفهٔ زبان و فلسفهٔ علم می‌پردازند و فلسفهٔ عملی را نادیده می‌گیرند، از نظر فلاسفهٔ تحلیلی، خواندن تاریخ فلسفه بی‌فایده است، فلاسفهٔ تحلیلی آثار فلاسفهٔ قاره‌ای را مطالعه نمی‌کنند و آنها را واجد ارزش نمی‌دانند. خود من و بسیاری از خوانندگان به دفعات با این جزم‌ها برخورد کرده‌ایم. برخی از این موارد در واقع ایده‌های اصلی تعریف‌هایی هستند که قرار است فلسفهٔ تحلیلی را از فلسفه‌های دیگر متمایز کنند و پیشتر به آنها اشاره شد. البته این جزم‌ها بهره‌ای از واقعیت دارند. گلوک در طول کتاب نشان می‌دهد که دیدگاه‌های مذکور در برهه‌هایی از تاریخ فلسفهٔ تحلیلی یا در میان گروه‌هایی از فلاسفهٔ تحلیلی رواج داشته‌اند، اما مشکل هنگامی پیش می‌آید که آنها را نادرست به کل فلسفهٔ تحلیلی تعمیم می‌دهیم. فهرست: • مقدمۀ نویسنده بر ترجمۀ فارسی • یادداشت مترجم • پیشگفتار • مقدمه • مرور تاریخی • جغرافیا و زبان • تاریخ و تاریخ‌نگاری • آموزه‌ها و موضوعات • روش و سبک • فلسفهٔ اخلاق و فلسفهٔ سیاسی • مفاهیم مورد مناقشه، تشابه خانوادگی و سنت • حال و آینده • کتاب‌شناسی • نمایه