کتاب رحیق مختوم : شرح حکمت متعالیه - بخش اول از جلد چهارم حكمت كه يكي از اوصاف خداوند متعالي است، بيانگر اتقان وجودي و احكام هستي واجب است، به گونهاي كه حد ماهوي و يا حد عدمي در آن وجود مطلق راه نيافته و آن هستي صرف، سبّوح از هر عيب و قدّوس از هر نقص است، و چون اين اتقان و آن اِحكام از دايره ذات واجب بيرون نيست، هرچه كه از او صادر شود، با صلابت حكمت و سداد معرفت همراه بوده و هرگز در محدوده خاص خود، ضعف و كاستي يا نقص و كمبودي ندارد. گرچه در اين گستره، عرفا و حكماي فراواني در كمال محدوديت و تنگنا، تلاش وسيع و بليغ معمول داشته، ليكن نقش برخي از آنان از جمله حكيم محمد بن ابراهيم صدرالدين شيرازي برتر بوده است. او در مشرب عالي خود ضمن تحفظ بر همه اصول متقن و رفع همه نقصها و ضعفها و اضافه نمودن معتبرترين دستاوردهايي كه به بركت قرآن و عترت برايش ايجاد شده بود، حكمتي را پايهريزي كرد كه حقاً متعالي بوده است. ملاصدرا به رغم همه دشواريها با تدوين كتب و رسائل فراوان و تربيت شاگرداني چند، توانست خط حِكمي و منش فلسفي خود را حاكم گرداند. از آثار ارزشمند اين حكيم توانا «الحكمة المتعاليه في الاسفار الاربعه العقليه» است كه حكيم متأله حضرت آيت الله العظمي جوادي آملي (دامت بركاته)، ضمن سه دوره تدريس اين اثر پربها، شرحي مبسوط بر آن نگاشته است كه به فضل الهي دوره كامل آن نزديك به سي و پنج جلد خواهد رسيد. مجموعه ارزشمند «رحيق مختوم» ضمن شرح كتاب قيّم «حكمت متعاليه» با طرح نظريات شارحان آن و افزودن مطالبي تحت عنوان اشارات، در جهت غنيتر ساختن مباحث، به عناصر اصلي آن فصل متعرض شده، با بيان جايگاه هر يك از مباحث فلسفي، به اظهار نظر نهايي پرداخته است. در اين مجموعه كه ده جلد نخست آن، شرح جلد يكم و دوم «اسفار» است، ارتباط مباحث اين كتاب به شكل مناسب ارائه و نظرات حكمت متعاليه و امتيازات آن نسبت به ساير مكاتب فلسفي تبيين شده است.