کتاب رحیق مختوم : شرح حکمت متعالیه - بخش دوم از جلد سوم حکمت که یکی از اوصاف خداوند متعالی است، بیانگر اتقان وجودی و احکام هستی واجب است، به گونهای که حد ماهوی و یا حد عدمی در آن وجود مطلق راه نیافته و آن هستی صرف، سبّوح از هر عیب و قدّوس از هر نقص است، و چون این اتقان و آن اِحکام از دایره ذات واجب بیرون نیست، هرچه که از او صادر شود، با صلابت حکمت و سداد معرفت همراه بوده و هرگز در محدوده خاص خود، ضعف و کاستی یا نقص و کمبودی ندارد. گرچه در این گستره، عرفا و حکمای فراوانی در کمال محدودیت و تنگنا، تلاش وسیع و بلیغ معمول داشته، لیکن نقش برخی از آنان از جمله حکیم محمد بن ابراهیم صدرالدین شیرازی برتر بوده است. او در مشرب عالی خود ضمن تحفظ بر همه اصول متقن و رفع همه نقصها و ضعفها و اضافه نمودن معتبرترین دستاوردهایی که به برکت قرآن و عترت برایش ایجاد شده بود، حکمتی را پایهریزی کرد که حقاً متعالی بوده است. ملاصدرا به رغم همه دشواریها با تدوین کتب و رسائل فراوان و تربیت شاگردانی چند، توانست خط حِکمی و منش فلسفی خود را حاکم گرداند. از آثار ارزشمند این حکیم توانا «الحکمة المتعالیه فی الاسفار الاربعه العقلیه» است که حکیم متأله حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی (دامت برکاته)، ضمن سه دوره تدریس این اثر پربها، شرحی مبسوط بر آن نگاشته است که به فضل الهی دوره کامل آن نزدیک به سی و پنج جلد خواهد رسید. مجموعه ارزشمند «رحیق مختوم» ضمن شرح کتاب قیّم «حکمت متعالیه» با طرح نظریات شارحان آن و افزودن مطالبی تحت عنوان اشارات، در جهت غنیتر ساختن مباحث، به عناصر اصلی آن فصل متعرض شده، با بیان جایگاه هر یک از مباحث فلسفی، به اظهار نظر نهایی پرداخته است. در این مجموعه که ده جلد نخست آن، شرح جلد یکم و دوم «اسفار» است، ارتباط مباحث این کتاب به شکل مناسب ارائه و نظرات حکمت متعالیه و امتیازات آن نسبت به سایر مکاتب فلسفی تبیین شده است.