کتاب مولای گندمگون مردم!آقای مهربانم باز ، راه داده مرا خدا را شکر.. کربلایی و مبتلا داری ، شهر عشقی برو بیا داری بر سر قدس و کعبه جا داری ، با دو گنبد طلا خدا را شکر.. و رندی های ظریفی که شاعر در دو بیت از این غزل انجام داده؛ گرچه دنیا چنین پر آشوب است ، در کنار تو جای ما خوب است گوشه ی کشتی حسینیم و ، گوچه ی چشم ناخدا را شکر.. این که دل بی قرار عباس است ، کار دل نیست کار عباس است هر که پروردگار عباس است ، اوست تنها خدا..خدا را شکر..