بررسی حقوقی مسئله‌ هسته‌ای ایران

کتاب بررسی حقوقی مسئله‌ هسته‌ای ایران رونده هسته ای ایران که نماد دیگری از ایستادگی و صلابت انقلابی ملت خود را به رخ جهانیان می کشد از ابعادی مختلف حائز اهمیت و قابل بررسی است. مسأله ای که تعجب هر انسان منصفی را برمی انگیزد این است که فعالیت های هسته ای ایران قبل از پیروزی انقلاب اسلامی در زمینه ساخت نیروگاه هسته ای توسط دولت های دارای قدرت هسته ای پایه گذاری و به اجرا درآمده و با اعتراض هیچ کشوری مواجه نشده است، اما با تغییر و تحولاتی که در ایران پس از انقلاب اتفاق افتاد موضع گیری و سیاست های کشورهای مذکور تغییر نموده است. قدرت های هسته ای نه تنها در اجرای تعهدات و قول های خود برای توقف مسابقه تسلیحات هسته ای و خلع سلاح های هسته ای بر اساس بند ۶( ان پی تی) هیچ گونه اقدامی انجام نداده اند بلکه با زیر پا گذاشتن مفاد ماده چهار آن هیچ گونه مشارکتی در توسعه برنامه های صلح آمیز هسته ای کشورمان ننموده بلکه با ایجاد موانع مختلف در صدد توقف آن برآمدند. اولین استفاده از انرژی هسته ای در دنیا زمانی آغاز شد که اینشتین در سال ۱۹۲۹ میلادی که روزولت را در جریان تحقیقات اتمی آلمان و تلاش آن کشور برای دست یابی به سلاح هسته ای قرار داد برمی گردد. روزولت با تشکیل کمیته ویژه به این نتیجه رسید که آزمایش هسته ای آمریکا در سال ۱۹۴۵ میلادی در« نیومکزیکو» انجام شود و همان سال حمله به شهرهای هیروشیما و ناکازاکی ژاپن انجام و صدمات غیر قابل جبرانی را برای مردم ژاپن به وجود آورد. این کشور به دنبال ایجاد« اپک هسته ای» است تا بدین وسیله کنترل اعضای تجارت سوخت هسته ای را در اختیار داشته باشد. تا کشورهایی که چرخه سوخت ندارند برای همیشه به سوخت هسته ای وارداتی وابسته باشند. و از طرفی سایر کشورها را از کاربردهای صلح آمیز انرژی اتمی مثل افزایش تولید، ارئه خدمات پزشکی، امور بهداشتی، دامپزشکی، دامپروری، دسترسی به منابع آب، صنعت، زمین شناسی، صنایع غذایی، کشاورزی، اکتشافات، تحقیقات معدنی و کاربردهای نظامی محروم سازد.