آنا کارنینا - دوره دو جلدی

داستان آنا کارنینا دارای شخصیت اولِ واحدی نیست. با دیدن نام آنا کارنینا، این تصور ایجاد می شود که این داستان حتماً به کلّی دربارهٔ اوست، اما درواقع این گونه نیست؛ درحالی که شاید بیش از نیمی از داستان دربارهٔ او باشد، بقیهٔ داستان دربارهٔ فردی به نام «لوین» است که البته این دو شخصیت در داستان رابطهٔ دورادوری با هم دارند. به عبارتی، آنا کارنینا خواهرِ دوستِ لوین است.در طولِ داستان، این دو شخصیت فقط یک بار و در اواخرِ داستان با هم روبه رو می شوند. پس، درحقیقت این رمان فقط به زندگی آنا کارِنینا اشاره ندارد و در آن به زندگی و افکار شخصیت های دیگرِ داستان نیز پرداخته شده است. آنا نام این زن است و کارِنین نام شوهرِ اوست، و او به مناسبت نام شوهرش آنا کارِنینا (مؤنثِ «کارِنین») نامیده می شود. تولستوی در نوشتن این داستان سعی داشته برخی افکار خود را در قالب دیالوگ های متن به خواننده القاء کند و او را به تفکر وادارد. در بعضی قسمت های داستان، تولستوی دربارهٔ شیوه های بهبود کشاورزی یا آموزش سخن گفته که نشان دهندهٔ اطلاعات وسیع نویسنده در این زمینه هاست. البته بیان این اطلاعات و افکار، گاهی باعت شده داستان از موضوع اصلی خارج و خسته کننده شود؛ به ویژه وقتی که در داستان صحبت از کشاورزی است. یکی از بارزترین جلوه های ظهور اندیشه های این نویسنده در داستان، قسمت هایی است که او افکار مذهبیِ خود را در قالب افکار شخصیت مهم داستان، یعنی لوین، آورده است. داستان از اینجا شروع می شود که زن و شوهری به نام های استپان آرکادیچ و داریا الکساندرونا با هم اختلافی خانوادگی دارند. آنا کارِنینا خواهر استپان آرکادیچ است و از سن پترزبورگ به خانهٔ برادرش - که در مسکو است - می آید و اختلاف زن و شوهر را حل می کند و حضورش در مسکو باعث به وجود آمدن ماجراهای اصلیِ داستان می شود... در داستان، فضای اشرافیِ آن روزگار حاکم است؛ زمانی که پرنس ها و کنت ها دارای مقامی والا در جامعه بودند، و آداب و رسوم اشرافیت و نجیب زادگی بر داستان حاکم است. در کل داستان روندی نرم و دلنشین دارد و به عقیدهٔ بعضی فضای خشک داستان جنگ و صلح بر آناکارنینا حاکم نیست. این داستان، که درون مایه ای عاشقانه - اجتماعی دارد، بعد از جنگ و صلح، بزرگ ترین اثر تولستوی، این نویسندهٔ بزرگ روسی به شمار می رود.