کتاب به من دروغ نگو! : گزارش هایی تاریخ ساز از روزنامه نگاران کاوشگر «ژورنالیسم حقیقتا واقع‌نگر و فارغ از پیش‌داوری، ژورنالیسمی است که نه فقط امر واقع را به درستی بیان می‌کند، که معنا و مفهوم رویدادها را نیز به درستی درمی‌یابد. این گزاره نه فقط امروز قانع‌کننده است، که از بوته آزمایش زمان نیز با موفقیت به درخواهد آمد.» ت. د. آلمن جان پیلجر، استاد دانشگاه کورنل، روزنامه‌نگار کاوشگری که پروفسور نوام چامسکی، مقالات، کتاب‌ها و فیلم‌های مستندش را «مشعل نور و هدایت» و روشنگری‌هایش را «همواره الهام‌بخش» خوانده، و پیش از این، کتاب «اربابان جدید جهان» از وی منتشر شده است، این بار از میان کارهای دیگران، بهترین نمونه‌های گزارشگری کاوشگرانه و افشاکننده 60 سال اخیر را برگزیده و در کتاب «به من دروغ نگو» با عنوان اصلی Tell Me No Lies: Investigative Journalism and its Triumphs عرضه کرده است. وی تا کنون برای کارهایش بیش از بیست جایزه از جمله دو بار جایزه «ژرنالیست سال» (بالاترین جایزه ژرنالیستی بریتانیا)، «جایزه صلح رسانه‌ها»، از سازمان ملل متحد، جایزه اسکار برای گزارش‌های تلویزیونی، جایزه Emmy برای گزارش‌های تلویزیونی و جایزه «گزارشگران بدون مرز» از فرانسه را دریافت کرده است. همان‌طور که تی. دی. آلمن، روزنامه‌نگار آزاد آمریکایی و افشاکننده «جنگ پنهان» سازمان سیا علیه کشور لائوس، می‌گوید، این کتاب نه فقط مجموعه‌ای از درخشان‌ترین نمونه‌های گزارشگری که نیز فراخوانی به اندیشه و عمل برای همه آنانی است که به جهانی استوار بر پایه‌های شرافت و عدالت برای نوع بشر می‌اندیشند. نسخه اصلی این کتاب به زبان انگلیسی حاوی 28 مقاله در بیش از 600 صفحه است. اما در ترجمه فارسی 11 مقاله ترجمه شده است و ترجمه سایر مقاله‌های به فرصتی دیگر موکول شده است. لیست مقالات: – داخائو، نوشته مارتا گلهورن، سال 1945 – طاعون اتمی، نوشته ویلفرد برچت، سال 1945 – قتل عام در مای لای، نوشته سیمور هرش، سال 1970 – پیش‌نویس طرحی برای سلطه جهانی (سرود دیک چنی برای آمریکا)، نوشته دیوید آرمسترانگ، سال 2002 – جنگ آرام، تحریم‌های اقتصادی در حکم سلاح کشتار جمعی، نوشته جوی گوردون، سال 2002 – اسناد تیمور، نوشته برایان توهی و مارین ویلکینسون ، سال 1987 – تروریست‌ها (درباره کشتار صبرا و شتیلا)، نوشته رابرت فیسک، سال‌های 1990 تا 2001 – در محاصرهع نوشته خانم امیره هس، سال 1996 – دنیای وارونه، نوشته ادواردو گالئالو، سال 1998 – ملتی که خوراکش، غذای فوری است، نوشته اریک اشلوسر، سال 2001 – پوشش رسانه‌ای اسلام، نوشته ادوراد سعید