کتاب «گریزپا» (Runaway) مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه نوشته آلیس مونرو، نویسنده برجسته کانادایی و برنده جایزه نوبل ادبیات است. این کتاب شامل چند داستان کوتاه است که با ظرافت و عمق به زندگی شخصیت‌های مختلف، به‌ویژه زنان، می‌پردازد و موضوعاتی چون عشق، خیانت، انتخاب‌های دشوار و تجربه‌های انسانی را در قالب روایت‌هایی ملموس و روان بررسی می‌کند. در داستان‌های این مجموعه، شخصیت‌ها اغلب با چالش‌های درونی و موقعیت‌های پیچیده زندگی مواجه‌اند؛ برای مثال، در یکی از داستان‌ها زنی جوان فکر می‌کند می‌خواهد همسرش را ترک کند اما به دلایلی نمی‌تواند، و در داستان دیگر دختری روستایی در شغل جدیدش در هتلی با دنیایی متفاوت و پر از احساسات و اسرار روبرو می‌شود. این داستان‌ها با نگاهی دقیق به روابط انسانی و روان‌شناسی شخصیت‌ها، تصویری واقعی و چندبعدی از زندگی ارائه می‌دهند. آلیس مونرو در «گریزپا» با زبان ساده اما پر از احساس و ظرافت، به موضوعات زنان و دغدغه‌هایشان می‌پردازد و داستان‌هایش غالباً در فضاهای کوچک شهری یا روستایی کانادا رخ می‌دهد. این اثر نمونه‌ای برجسته از داستان کوتاه معاصر است که توانسته جایزه‌های ادبی متعددی کسب کند. کتاب «گریزپا» برای علاقه‌مندان به داستان‌های کوتاه، ادبیات معاصر، و کسانی که به بررسی روانشناسی شخصیت‌ها و روابط انسانی علاقه دارند، بسیار مناسب است. همچنین این کتاب به دلیل ساختار داستانی منسجم و عمق موضوعات، برای دانشجویان ادبیات و کسانی که به فیلمنامه‌نویسی و تحلیل داستان علاقه‌مندند، توصیه می‌شود. 

درباره کتاب گریزپا

کتاب «گریزپا» آلیس مونرو با پرداخت ظریف و عمیق به موضوعات عشق و خیانت، نکات مهمی را درباره پیچیدگی‌های این دو تجربه انسانی به مخاطب ارائه می‌دهد. در این مجموعه داستان‌ها، عشق نه صرفاً یک احساس ساده و رمانتیک، بلکه پدیده‌ای چندبعدی و گاه متناقض نمایش داده می‌شود که می‌تواند با خیانت، شک و تردید و انتخاب‌های دشوار همراه باشد. از نکات برجسته کتاب درباره عشق و خیانت می‌توان به این موارد اشاره کرد: نمایش واقع‌گرایانه و چندوجهی عشق: عشق در داستان‌های مونرو اغلب با تردید، ناامنی و تضادهای درونی همراه است. شخصیت‌ها با احساسات پیچیده‌ای دست به گریبانند که گاهی باعث دور شدن یا خیانت می‌شود، نه لزوماً به دلیل بدخواهی، بلکه به خاطر نیازهای انسانی و شرایط زندگی. بررسی خیانت به عنوان پدیده‌ای انسانی و روانشناسانه: خیانت در داستان‌ها به عنوان نتیجه‌ای از تنش‌های عاطفی، نارضایتی‌های درونی یا جستجوی معنا و آزادی دیده می‌شود، نه صرفاً خیانتی اخلاقی یا خیانت به تعهد. این نگاه به خیانت، مخاطب را به درک عمیق‌تر انگیزه‌ها و احساسات شخصیت‌ها دعوت می‌کند. نقد روابط سنتی و محدودیت‌های اجتماعی: داستان‌ها نشان می‌دهند که چگونه انتظارات و فشارهای اجتماعی می‌توانند باعث ایجاد فاصله و سردی در روابط عاشقانه شوند و زمینه‌ساز خیانت یا شکست عشق گردند. تأکید بر پیچیدگی انتخاب‌ها و پیامدهای آن: شخصیت‌ها در مواجهه با عشق و خیانت باید تصمیم‌های دشواری بگیرند که زندگی‌شان را تغییر می‌دهد و این انتخاب‌ها اغلب با احساس گناه، پشیمانی یا امید همراه است. به طور کلی، «گریزپا» مخاطب را به تفکر عمیق درباره ماهیت عشق و خیانت و پیچیدگی‌های روانی و اجتماعی آن‌ها دعوت می‌کند و نشان می‌دهد که این تجربیات انسانی هرگز سیاه و سفید نیستند بلکه در سایه‌های خاکستری زندگی رخ می‌دهند.

خواندن کتاب گریزپا را به چه کسانی توصیه می‌کنیم؟

خواندن کتاب «گریزپا» به ویژه به کسانی توصیه می‌شود که: علاقه‌مند به داستان‌های کوتاه واقع‌گرایانه و عمیق با تمرکز بر روابط انسانی و کشمکش‌های درونی شخصیت‌ها هستند. دوستداران ادبیات معاصر و آثار نویسندگانی مانند آلیس مونرو که به ظرافت و احساس در روایت زندگی زنان و دغدغه‌هایشان می‌پردازند. مخاطبانی که می‌خواهند با نگاهی دقیق و روانشناسانه به پیچیدگی‌های عشق، خیانت، انتخاب‌های دشوار و تجربه‌های انسانی آشنا شوند. کسانی که به داستان‌هایی با زبان ساده اما پرمعنا و چندلایه علاقه دارند و دوست دارند به دنیای درونی شخصیت‌ها نفوذ کنند. دانشجویان ادبیات و علاقمندان به تحلیل داستان کوتاه و مطالعه آثار برنده جایزه نوبل ادبیات. این کتاب با روایت‌های جذاب و عمیق، فرصتی برای تأمل در زندگی و روابط انسانی فراهم می‌کند و برای خوانندگانی که به دنبال داستان‌هایی با بار احساسی و روانشناسی هستند، بسیار مناسب است.

در بخشی از کتاب گریزپا می‌خوانیم 

او زیر سایه‌های درختان انبوه، شبانه پیاده از مسیر ایستگاه راه‌آهن به طرف خانه رفت. جُوان هنوز نخوابیده بود و با ورق سولیتر بازی می‌کرد. رابین گفت: «متأسفم که از قطار اولی جا موندم. من شاممو خورده‌م. استروگانف بود.» - هوم. من همچین بویی به مشامم می‌خورد. - نوشیدنی هم نوشیدم. - هوم. متوجه شدم. - به گمونم همین حالا باید برم بخوابم. - هوم. فکر می‌کنم بهتره همین کارو بکنی. رابین همان‌طور که از پله‌ها بالا می‌رفت با خود فکر کرد: «ابرهای موّاج و دنباله‌دار شکوه و افتخار، از سوی خدایی که پناه ماست.» چه چیز مضحک و توهین‌آمیزی بود. البته اگر می‌توانستی به چیزی چون توهین و بی‌حرمتی اعتقاد داشته باشی. کسی آدم را روی سکوی ایستگاه راه‌آهن ببوسد و بعد بگوید درست یک سال بعد به همان‌جا برگرد. اگر جوان از جریان باخبر می‌شد آن موقع چه می‌گفت؟ فردی خارجی. خارجی‌ها دخترهایی را انتخاب می‌کنند که هیچ شخص دیگری حاضر نیست آن‌ها را بگیرد. تا چند هفته بعد دو خواهر خیلی به‌ندرت با هم حرف زدند. سپس جوان وقتی خودش دید که هیچ خبری از نامه یا تماس تلفنی نیست، و رابین تنها عصرها برای مراجعه به کتابخانه از خانه می‌رود بیرون، آسوده‌خاطر و آرام شد.